Onderzoekers van UZ Leuven, KU Leuven, VITO en imec publiceerden veelbelovende resultaten over het gebruik van een hyperspectrale camera om eiwitplaques in de ogen van alzheimerpatiënten op te sporen. Die eiwitophopingen zijn al langer bekend in de hersenen van alzheimerpatiënten en zijn belangrijk bij het stellen van de diagnose. De hypothese is nu dat de plaques tien tot twintig jaar voor het ontwikkelen van symptomen al kunnen opgespoord worden in de ogen. In dat vroege ziektestadium zouden behandelingen potentieel veel effectiever zijn.
Alzheimerdiagnose vandaag
De ziekte van Alzheimer, een van de meest voorkomende oorzaken van dementie, vormt een groot probleem voor onze ouder wordende bevolking. In België zijn er vandaag meer dan 220.000 mensen getroffen door de ziekte, en samen met hen ook duizenden familieleden en vrienden die hun dierbaren zien aftakelen. De Wereldgezondheidsorganisatie noemt alzheimer, naast kanker en diabetes, de duurste ziekte van onze tijd.
Er bestaat geen wondermiddel tegen alzheimer. De laatste jaren zijn er zelfs verschillende kandidaat-geneesmiddelen afgevoerd wegens ontgoochelende resultaten in de laatste fasen van de klinische studies. Experten geloven dat de bestaande medicatie effectiever zou zijn als ze toegediend kon worden in een veel vroeger stadium, alvorens de hersenen zijn aangetast en symptomen zoals geheugenverlies of spraakproblemen optreden.
Maar hoe zou men risicopatiënten – of zelfs de gehele bevolking – kunnen screenen op alzheimer? Dure hersenscans zijn geen optie. Maar een eenvoudig nazicht bij de oogarts kan dat wel zijn.
Het oog als een venster naar de hersenen
“In 2015 publiceerden onderzoekers uit Minnesota (VS) bijzondere resultaten waarbij ze ophopingen van het eiwit amyloid-beta ontdekten in het netvlies van muizen die alzheimer ontwikkelden, nog voordat ze symptomen vertoonden,” legt prof. dr. Ingeborg Stalmans, oogarts in UZ Leuven, uit. “Deze resultaten waren toen heel controversieel en vele onderzoekers in dit vakgebied hechtten er niet veel geloof aan. Nochtans is het niet zo vreemd om het oog te bestuderen om meer te weten over de ontwikkeling van chronische ziekten. Denk maar aan de studie van bloedvaten in het oog om verhoogde bloeddruk of de kans op een hartinfarct op te sporen. Het grote voordeel is natuurlijk dat het oog transparant is en dus op een heel eenvoudige, niet-invasieve manier een inkijk geeft in het lichaam én de hersenen.”
Een multidisciplinair team
Professor Stalmans en haar teamleden, Dr. Karel Van Keer en Dr. Sophie Lemmens, besloten om hier verder mee aan de slag te gaan en bundelden de krachten met biologen en ingenieurs. Het team van prof. dr. Lieve Moons en dr. Lies De Groef van de afdeling dierenfysiologie en neurobiologie van KU Leuven ontfermt zich over het fundamentele onderzoek en bestudeert de vorming van eiwitophopingen in het netvlies van muizen, voor verschillende hersenaandoeningen. “We zijn op zoek naar abnormale eiwitophopingen die typisch zijn voor ziektes als alzheimer, parkinson, huntington enz.“, leggen ze uit. “We hopen zo voor elke ziekte een ‘vingerafdruk’ te vinden die kan leiden tot een betere diagnose.”
Voor het ontwikkelen van de noodzakelijke cameratechnologie gingen de UZ Leuven- en KU Leuven-onderzoekers aankloppen bij ‘de buren’: imec. “Al meer dan tien jaar zijn we bezig met hyperspectrale camera’s en maken we ze zo klein, snel en gebruiksvriendelijk mogelijk,” zegt Andy Lambrechts, programmadirecteur Hyperspectrale Technologie bij imec. “Daar waar een gewone camera slechts drie kleuren of golflengtes waarneemt (rood, blauw en groen), kan een hyperspectrale camera het opgevangen licht opdelen in tientallen tot honderden golflengtes. Aangezien elk materiaal, in dit geval elk eiwit, specifieke golflengtes zal weerkaatsten naar de camera, kan het geïdentificeerd worden. We spreken hier van een spectrale vingerafdruk die specifiek is voor een bepaald type eiwit.”
Om de brug te maken tussen imecs hyperspectrale camera en de uiteindelijke toepassing die de biologen en oogartsen nodig hadden, was heel wat teamwerk nodig. “We integreerden een camera in een microscoop voor het onderzoek van weefselcoupes, en in een funduscamera voor het oogonderzoek bij patiënten,” verduidelijkt prof. dr. Patrick De Boever, voormalig project manager bij de VITO Health Unit. “Vooral voor de oogartsen was het belangrijk om op de snelheid van de camera te werken. Er moeten namelijk beelden kunnen gemaakt worden tussen twee oogknipperingen van de patiënt.” Ir. Jan Theunis, huidig project manager VITO Health, vult aan: “Op basis van de hyperspectrale beelden ontwikkelden we vervolgens slimme algoritmes om een alzheimer-patroon te kunnen herkennen. Die algoritmes kunnen dan gebruikt worden om de ziekte te detecteren via een eenvoudige oogmeting.”
Hoopgevend en voor de nabije toekomst
Normaal werpt dit soort onderzoek niet snel zijn vruchten af in de praktijk, maar hier kan het wel snel gaan. De apparatuur is namelijk beschikbaar en vraagt niet veel extra ontwikkeling. Bovendien is de test veilig voor patiënten, omdat enkel zichtbaar licht, en geen potentieel gevaarlijk laserlicht, wordt gebruikt.
“Het is nu belangrijk om aan te tonen hoe vroeg in de ontwikkeling van de ziekte we eiwitplaques kunnen vinden in het oog”, besluit prof. dr. Stalmans. “Vervolgens kan deze diagnosetechniek dan gebruikt worden om proefpersonen de rekruteren voor de klinische studies naar nieuwe alzheimerbehandelingen. In dat opzicht is onze nauwe samenwerking met prof. dr. Rik Vandenberghe van de geheugenkliniek van UZ Leuven ook heel belangrijk. Ik geloof echt dat we met gebundelde krachten deze ziekte kunnen bestrijden en het leven van al die miljoenen patiënten wereldwijd draaglijker kunnen maken. Het kan een chronische ziekte worden die onder controle blijft, net als sommige kankers vandaag.”
Meer weten?
- Dit onderzoek werd uitgevoerd in het kader van het ADMIRE-project en ontving subsidies van Mission Lucidity, een multidisciplinair onderzoeksinitiatief naar neurodegeneratieve aandoeningen. Ook was er ondersteuning via het HERALD-project dat gefinancierd werd door het ATTRACT-consortium binnen het Europese Horizon 2020 programma.
- Lees de publicatie van de studie in het vakblad Alzheimer’s Research and Therapy. Het is de samenvatting van de doctoraatsstudie die dr. Sophie Lemmens uitvoerde in het labo van professor Stalmans. Haar thesis kan aangevraagd worden via dit mailadres.
- Ontdek meer over de mogelijkheden van imecs hyperspectrale technologie op www.imechyperspectral.com
- VITO’s spin-off MONA ontwikkelt software voor het opsporen en opvolgen van chronische ziektes, op basis van fundus, hyperspectrale en OCT-beelden.
Lies De Groef behaalde in 2015 haar doctoraat in de Biochemie & Biotechnologie aan de KU Leuven. Na haar doctoraat volgde ze een eenjarige opleiding in de 'Glaucoma and Retinal Neurodegenerative Disease Research Group' aan het University College van Londen. In 2017 keerde ze terug naar de 'Neural Circuit Development and Regeneration Research Group', waar ze een nieuwe onderzoekslijn opzette die gericht was op de retinale manifestaties van de ziekte van Alzheimer, Parkinson en Wolfram.
Toen ze als ingenieur in de bouwsector werkte, besefte Sophie Lemmens dat haar passie in de geneeskunde lag. Ze begon opnieuw te studeren en was blij toen ze oogheelkunde ontdekte. Na het voltooien van een chirurgische beurs in Genève, Zwitserland, en het behalen van haar doctoraat onder leiding van professor Ingeborg Stalmans (Onderzoeksgroep Oogheelkunde, KU Leuven), vervoegde ze onlangs het klinische glaucoom team in het Universitair Ziekenhuis UZ Leuven. De focus van haar doctoraat lag op de zoektocht naar retinale biomerkers voor neurodegeneratieve ziekten, in het kader van van het ADMIRE consortium (Alzheimer's Detection using Multimodal Imaging of the Retina) met partners van KU Leuven, VITO en imec. Op basis van de overtuiging dat het oog kan worden geëxploiteerd voor diagnose, monitoring van ziekteprogressie en effectieve behandeling van CNS-ziekten, gelooft ze dat de toekomst een groot potentieel biedt voor het concept "het oog als venster van de hersenen".
Jan Theunis is Project Manager bij de Eenheid Gezondheid van VITO, de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek. Hij behaalde het diploma van 'Master of Science in Bio-Engineering' aan de KU Leuven. Hij werkt sinds 1999 bij VITO waar hij een reeks, vaak multidisciplinaire, onderzoeksprojecten leidt rond milieu, gezondheid en innovatieve dataverzameling en -analyse. De laatste 10 jaar heeft hij zich toegespitst op de integratie van nieuwe sensortechnologieën in het kader van de persoonlijke omgeving en gezondheid, en op technieken voor machinaal leren, in monitoring- en preventietoepassingen.
Prof. Ingeborg Stalmans staat aan het hoofd van de Onderzoeksgroep Oogheelkunde van de KU Leuven en van de glaucoomafdeling van de dienst Oogheelkunde van het UZ Leuven. Ze behaalde haar diploma van licentiaat in de geneeskunde met grote onderscheiding in 1996 en combineerde, na het ontvangen van een beurs van de Onderzoeksstichting - Vlaanderen, haar assistentschap in Oogheelkunde in Leuven met fundamenteel onderzoek in het laboratorium van professor Carmeliet en professor Collen (1997-2002). Het onderwerp van haar doctoraat was de rol van VEGF in retinale angiogenese en in de pathogenese van het DiGeorge syndroom. Dit werk resulteerde in verschillende publicaties met een grote impact, zoals Nature, Cell en PNAS, en werd beloond met de GlaxoSmith-Kline prijs. De huidige focus van haar fundamenteel en klinisch onderzoek is medische glaucoomtherapie, glaucoomchirurgie en beeldvorming van het netvlies als biomerker voor systemische ziekten.
Lieve Moons behaalde haar doctoraat in de wetenschappen aan de KU Leuven in 1990, en werkte als postdoctoraal medewerker (1990-1994) en groepsleider (1995-2007) in het Vesalius Research Center (VRC) aan het Vlaams Interuniversitair Instituut voor Biotechnologie, waar ze bijdroeg tot een uitgebreid onderzoeksprogramma in vasculaire & neurale ontwikkeling en in cardiovasculaire & neurodegeneratieve aandoeningen. In 2008 werd ze hoogleraar en hoofd van de onderzoeksgroep 'Neural Circuit Development and Regeneration (NCDR)', - opgericht binnen het Departement Biologie van de KU Leuven.
Dr. Van Keer is oogarts in het Universitair Ziekenhuis Leuven, België, gespecialiseerd in chirurgie van het voorste oogsegment. Na zijn opleiding in Leuven, voltooide hij een 'cornea fellowship' in Exeter, Verenigd Koninkrijk en een 'refractive surgery fellowship' in Frankfurt, Duitsland. Zijn klinisch werk is gericht op aandoeningen van het voorste oogsegment, alsook cataract- en refractieve chirurgie. Op wetenschappelijk niveau is dr. Van Keer geïnteresseerd in refractieve chirurgie, toepassingen van kunstmatige intelligentie in de oogheelkunde en het gebruik van het oog als een niet-invasieve biomerker voor systemische ziekten. Op dit laatste is hij in 2018 gepromoveerd.
Patrick De Boever is onderzoeksmanager van het 'Centre of Excellence Microbial Systems Technology' aan de Universiteit van Antwerpen sinds april 2020. Hij heeft een deeltijdse aanstelling als professor aan het Centrum voor Milieukunde van de Universiteit van Hasselt sinds 2010. Van 2007 tot 2020 werkte hij als projectleider bij VITO. Hij was teamleider van de MONA-groep met een focus op retinale beeldanalyse, met een bijzondere interesse in machinaal leren en artificiële intelligentie voor screening en diagnose in medische toepassingen. De lancering van de MONA spin-off komt eraan. De Boever begon zijn onderzoekscarrière bij het Studiecentrum voor Kernenergie. Hij behaalde een Ph.D. in Toegepaste Biologische Wetenschappen en een Master of Science in Bio-Engineering aan de Universiteit van Gent.
Andy Lambrechts behaalde zijn master degree aan de KU Leuven (2003) en zijn doctoraat in de elektronica bij KU Leuven en imec (2009). Sindsdien werkt hij bij imec rond hyperspectrale beeldvorming. Hij leidt momenteel de Integrated Imaging-groep en heeft zich gericht op nieuwe beeldvormingstoepassingen, b.v. Spectrale beeldvorming en lensvrije microscopie.
Gepubliceerd op:
28 mei 2021